Το παρακάτω απόσπασμα προέρχεται από το βίωμα της Alice Westheimez, μητέρα ατόμου με Αυτισμό, και έχει δημοσιευθεί στο βιβλίο: “Εγχειρίδιο επιβίωσης γονέων. Ένας οδηγός για την επίλυση κρίσεων στον Αυτισμό και τις συναφείς αναπτυξιακές διαταραχές”, της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων.
“Ανακάλυψα ότι ο καλύτερος μηχανισμός επιβίωσης για μένα ήταν να έρθω σε επαφή με άλλους γονείς αυτιστικών παιδιών. Οι γονείς – οι πραγματικοί στρατιώτες μέσα στα χαρακώματα – ήξεραν τους τοπικούς πόρους και τις υπηρεσίες υποστήριξης και είχαν τρομερές ιδέες. Οι γονείς – όλοι εμείς που συμμετέχουμε, άθελά μας, σε μια δοκιμασία αντοχής και ευρηματικότητας για την οποία μάλιστα ήμασταν απροετοίμαστοι – θα βοηθούσαμε ο ένας τον άλλο για να αντιμετωπίσουμε τον αυτισμό.
Ένα από τα πρώτα τηλεφωνήματα που έκανα μόλις έμαθα τη διάγνωση του γιου μου ήταν σε κάποιον άνθρωπο που δεν γνώριζα και που το όνομά του μου το έδωσε ο γιατρός, όταν του ζήτησα να με φέρει σε επαφή με κάποιον άλλο γονέα για να μιλήσω μαζί του. Ένιωθα την επιτακτική ανάγκη να μιλήσω με κάποιον που θα ήξερε την αίσθηση του πόνου που με διακατείχε. Πάντα θα θυμάμαι αυτή τη συνάντηση ως μία από τις πιο σημαντικές στη ζωή μου. Το παιδί της άλλης μητέρας ήταν λίγα μόνο χρόνια μεγαλύτερο από το δικό μου και η μητέρα του μπορούσε να νιώσει τι ένιωθα και να καταλάβει όλα τα ερωτήματα που είχα. Αλλά για μένα το πιο σημαντικό κομμάτι της συνομιλίας μας ήταν ότι άκουσα πως δεν ήμουνα μόνη, πως κάποιος άλλος είχε πράγματι περάσει τις ίδιες στιγμές έντονης αβεβαιότητας, αγάπης, απώλειας και φόβου. Η μητέρα αυτή μου είπε ότι κάποια μέρα θα μπορούσα ακόμη και να γελάσω με το μοναδικό χιούμορ του αυτισμού.
Έπειτα από τη συνομιλία μου με την άλλη μητέρα, ένιωθα ότι, επιτέλους, αφού στην αρχή άντεξα τον οδυνηρό αγώνα να συλλάβω ποιο ήταν το πρόβλημα του γιου μας και στη συνέχεια πώς να τον βοηθήσω, είχα βρει κάποιον που με καταλάβαινε. Ήταν φως φανάρι ότι το κλειδί για την επιβίωσή μου ήταν η δημιουργία ουσιαστικών και υπεύθυνων σχέσεων με άλλους γονείς και επαγγελματίες στην αυτιστική κοινότητα.”